Մի օր ինչ-որ բհակտա (Աստվածային սիրո ճանապարհով քայլող) ցանկացավ անցնել ծովը:  Վիբհիշանան, ում նա մոտեցավ օգնության համար, արմավենու տերեւ ուներ, որի վրա գրված էր Աստծո անունը։  Բհակտան չգիտեր այս մասին, Վիբհիշանան նրան ասաց.

-Վերցրու սա քեզ հետ և կապիր հագուստիդ եզրին:  Սա ձեզ հնարավորություն կտա անցնել օվկիանոսը լիովին ապահով:  Բայց զգույշ եղեք, որ սավանը չբացեք, քանի որ եթե ներս նայեք, կխեղդվեք։

Բհակտան հավատաց ընկերոջ խոսքերին և ապահով գնաց օվկիանոսով:  Բայց, ցավոք, նրա մշտական թշնամին հետաքրքրասիրությունն էր։  Նա ուզում էր տեսնել, թե այդ ինչ իր էր տվել Վիբհիշանան, որն ուներ այնպիսի ուժ, որ նա կարող էր քայլել օվկիանոսի ալիքների վրա, ասես ամուր հողի վրա, Վիբիշանան տվեց նրան։  Բացելով այն՝ նա տեսավ, որ դա արմավենու տերեւ էր, որի վրա գրված էր Աստծո անունը։  Նա մտածեց. «Իսկապե՞ս այս ամենն է։  Նման մանրուքը հնարավորություն է տալիս քայլել ալիքների վրայով»։  Հենց այս միտքը ծագեց նրա գլխում, նա սուզվեց ջրի մեջ ու խեղդվեց։